گذشتگان معتقدند در قله کوه هم یک سنگ قیمتی و درخشانی بوده که کاروانیان عبوری از آن منطقه و بخصوص جاده ابریشم را هدایت می کرده و در سینه کوه هم نقش لفظ الله جلوه ای ویژه به این کوه داده است.
مراسم آش توره داغی تا حدود ۲۰ سال پیش برقرار بود متاسفانه در سالهای اخیر خیلی کم رنگ شده و یا اصلا با شور و شوق گذشته برگزار نمی گردید.
این مراسم سنتی بدین صورت است که یک نفر نذر یا نیت می کند که اگرنیت وآرزویش برآورده شد در طول سال و در یک موقع مناسب در توره داغی مراسم آش برگزار نماید و کل هزینه مراسم به عهده وی می باشد و کل محله، طایفه و خوشاوندان خود را چند روز قبل دعوت و در روز مشخص آن مراسم دربالای کوه برگزار می گردد.
در این مراسم یک درخت سقز(ساققیز آغاجی) هم در بالای کوه هست که هر کسی هر آرزو و نیتی در دل دارد یک تیکه پارچه به شاخه های آن درخت می بندد و به خدا می سپارد و آن درخت همیشه پر است از پارچه های رنگارنگ و هر پارچه پراست از رازها و آرزوهای خوب و بر دل مانده که شاید هیچ موقع آشکارا بازگو نشوند و شاید فقط آن درخت تنها از آنها خبر داشته باشد.