میانا| اخبار میانه| شهرستان میانه|شهر میانه|میانا میانا| اخبار میانه | شهرستان میانه| میانه
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میانا، با همه وجود باورمان بشود که این مردم به تمام معنی ولی نعمت ما هستند؛ اگر امروز نیز به برکت خون شهدا و مجاهدت های امام (ره) و نائب بر حقش امام خامنه ای امکان و موقعیتی در اختیار داشته باشیم، باید این فرصت ها را مغتنم شمرده و بتوانیم گره ای از کار مردم باز کنیم. هیچ گاه نباید در گره گشایی مردم احساس خستگی کنیم، اگر احساس خستگی کنیم نشانه ضعف در ایمان و باورهای ما است.
متأسفانه اقتصاد گاه دچار برخوردهای سیاسی و افراط و تفریط‌هایی در کشور شده است که می‌تواند به‌صورت مانعی در برابر شناخت درست این معضل و جست‌وجوی راهکارهای مناسب برای حل آن عمل کند.
دولت یازدهم وزن زیادی برای مذاکرات هسته‌ای قائل شده است و این انتظار بالا نسبت به مذاکرات به جامعه هم منتقل شده و همه منتظر نشسته‌اند تا ببینند نتیجه توافقات به چه سرانجامی می‌رسد. به گمان من هیچ تحول خاصی رخ نمی‌دهد. اولین خطای استراتژیک دولت و به دنبال آن بخش خصوصی این است که سرنوشت اقتصاد را به طور کامل به مذاکرات هسته‌ای گره زده اند. در واقع هر چه وزن توافقات سنگین شود فضای کسب و کار کشور بیشتر به توافقات اخیر گره می‌خورد؛ بنابراین فضای کسب و کار کشور دچار عدم اطمینان شدید می‌شود و این نیز سرمایه‌گذار را دچار بی‌عملی می‌کند.
از سوی دیگر دادن وزن زیاد به مذاکرات موجب غفلت و گذاشتن سرپوش بر دیگر مشکلات کشور می‌شود. مثلاً اینکه ما نظام رانندگی‌مان خیلی پرهزینه است چه ربطی به مذاکرات دارد اما هیچ‌کس توجهش به این مساله نیست. یا اینکه نظام استاندارد در کشور ما ناتوان است و نظارت‌های کمی و کیفی لازم بر تولید و توزیع کالاهای مصرفی مردم صورت نمی‌گیرد و مصرف‌کننده در ایران از حقوقی برخوردار نیست چه ربطی به تحریم‌ها دارد؟ یا اینکه فساد نظام اداری و مالی کشور روز به‌روز در حال گسترش است و باید کل نظام سیاسی به فکر چاره باشد چه ربطی به تحریم‌ها دارد؟ و به نتیجه رسیدن یا نرسیدن توافقات اخیر چه اثری بر آن دارد؟ اما متاسفانه وقتی همه چیز به مذاکرات گره می‌خورد از همه چیز غفلت می‌شود.
دولت یازدهم انتظاراتی ایجاد کرده است که اگر در توافقات اخیر شکست بخورد گویی کلاً دولت شکست خورده است و این سایر فعالیت‌های دولت را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. یعنی اکنون مردم موفقیت دولت یازدهم را با یک شاخص ارزیابی می‌کنند و آن هم موفقیت در اجرای توافقات هسته‌ای است. مردم دیگر نمی‌گویند دولت در حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی چه سیاست‌هایی را اعمال کرده و موفق بوده است یا نه، بلکه موفقیت در توافقات را شاخصی بر کارآمدی کل دولت می‌انگارند که اگر در اینجا کارآمد نباشد گویا در حوزه‌ای دیگر نخواهد بود. اکنون ما وارد یک لوله یک‌طرفه شده‌ایم که فقط باید به سوی جلو برویم و امکان بازگشت به عقب در آن وجود ندارد. تنها امکان این است که در مسیر رفتن به جلو اندکی کند یا اندکی تند برویم. نظام تدبیر ما دیگر امکان توقف یا بازگشت از مسیر مذاکرات را ندارد. همین الان کافی است یکی از بندهای توافقی را زیر پا بگذاریم ناگاه تمام تحریم‌ها یک‌شبه بر‌می‌گردد.
عموماً تصور می شود بعد از تفاهم نهایی مشکلات اقتصادی ایران برطرف می‌شود. در حالی که چنین نیست. ممکن است پس از توافق ، برای یکی دو ماه قیمت ارز مثلاً چیزی بین ۵۰۰ تا حداکثر ۸۰۰ تومان پایین آمده باشد و البته یک نشاط عمومی در فضای اقتصادی ایجاد شود و امیدهایی برای بهبود فراهم شود. البته نفس توافق، اثر مثبت دارد و راه‌های مبادله را با خارج باز می‌کند و یک تحرک عمومی در اقتصاد ما ایجاد می‌کند و مهم‌تر از همه امید و نشاط اقتصادی فراهم می‌آورد و این خیلی خوب است و شرط لازم است برای اینکه اقتصاد ما سرپا شود. اما گمان نکنیم با توافق، مشکلات ما حل می‌شود.
بعد از انتخابات خرداد سال ۹۲ همه تصور می‌کردند اگر آقای روحانی بیاید همه مسائل حل می‌شود. دو سه ماه فضای کشور پر‌نشاط و تحرک بود اما از اواخر پاییز سال گذشته دست‌کم در بخش‌هایی از صنعت رکود تعمیق شد. در تورم برخی زیان می‌کنند و برخی سود می‌برند. در رکود همه زیان می‌کنند و در تورم رکودی همه زیان می‌کنند اما برخی نابود می‌شوند. اگر رونق ایجاد شود که تورم اشکالی ندارد، تورم وقتی بد است که رکود در اقتصاد حاکم باشد.
امروز تورم مساله اول اقتصاد ایران نیست بلکه رکود مساله اول است. با حصول توافق نهایی اتمی هم یکی دو ماه شوک روانی ایجاد شد و تحرکی در بخش‌های تحت تحریم ایجاد می‌شود اما مشکلات اقتصاد ایران سرجایش خواهد بود، چون این مشکلات عمدتاً ساختاری است و حل بسیاری از آنها از دست دولت خارج است و نیاز به عزم جدی در نظام سیاسی دارد. خطر قراردادهای خارجی گسترده از دیگر چالش‌های پساتحریم است. بسیاری از وزارتخانه‌ها آماده بستن قرارداد با شرکت‌های خارجی هستند. البته اگر سرمایه‌گذار خارجی خود سرمایه بیاورد مانعی ندارد اما اگر قرار است قراردادی ببندیم که سرمایه‌اش نهایتاً از طرف ما تامین شود باید قراردادی باشد که به تقویت بخش خصوصی داخل بینجامد.
امید است دولت یازدهم اهتمام بیشتری نسبت به اقتصاد مقاومتی داشته باشد تا باپیروی از الگوی علمی و بومی برآمده از فرهنگ انقلابی و اسلامی عامل شکست و عقب نشینی دشمن در جنگ تحمیل اقتصادی علیه ایران بشود و زمینه و فرصت مناسب را برای نقش آفرینی مردم و فعالان اقتصادی در تحقق حماسه اقتصادی را فراهم کند.
نگارنده: باقر غفاری
انتهای پیام/
