دارندگی و برازندگی دولت تدبیر و امید!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میانا، وقتی مردم مشکلات مربوط به ۲۰ ماه پایانی دولت دهم را در زمینه اقتصاد را احساس کردند و منتظر راهی برای رهایی از مشکلات اقتصادی بودند، دکتر حسن روحانی با وعده بهبود مشکلات اقتصادی و رفع تحریم ها و بسیاری موارد مشابه، با حضور حماسه گونه مردم در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ و با رأی ۷/۵۰ درصدی روی کار آمد و شعار اعتدال را سر داد، وعده بهبود اوضاع در همه امور را بر اساس آنچه تدبیر و امید می خواند در تمامی تریبون ها با صدایی رسا بر زبان جاری می کرد.

دولت تدبیر و امید، دولتمردان خود را از افراد ثروتمند و وزرای متمول تشکیل داد. به همین خاطر برخلاف ادعاهایشان نتوانسته اند درد طبقات محروم را درک کنند و وقتی سازمان حمایت از مصرف کنندگان حرفی در حمایت از حقوق مردم می زند وزیری با حالت عصبانی می گوید کدام مصرف کننده!؟

یا یکی از وزرای متمول دولت تدبیر و امید که جهت درمان بیمارش با اقامت ۲۵ روزه به آلمان سفر می کند و در اعتراض صورت گرفته به کیفیت خودروی تولید داخل با نخریدن، مردم را خائن خطاب نمود.

و در راستای تجمل گرایی یکی از شاهکارهای دولتی ها، بازسازی محل استخر و سونای ساختمان هیئت دولت بود که گفته می شود که تنها حدود ۷۰ میلیارد ریال ناقابل هزینه به بیت المال وارد کرده است. با این اوضاع اقتصادی، تورم، رکود و خزانه خالی، این استخر چه لزومی داشت؟ شاید برای اعتدال باشد!؟

مانور دیگر تجمل در دولت تدبیر و امید، برگزاری جشن در محل کاخ سعدآباد بود آن هم به مناسبت ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) و اینکه اصولا محل برگزاری این مراسم ،‌چه سنخیتی و یا تناسبیی با سیره معصومین (ع) دارد؟

کاخ سعدآباد به عنوان یکی از مجموعه های بی نظیر کاخ های ساخته شده در دوران پهلوی ، در دوره اصلاحات با تغییر کاربری،‌ دولت سید محمد خاتمی در آن استقرار یافت هرچند دولت آقای روحانی علی رغم شایعات بر احتمال بازگشت مقر دولت به سعدآباد در آن مستقر نشد؛ اما کاخ سعدآباد محل استقبال از میهمانان خارجی و میهمانی های پر تعداد از جمله میهمانان خارجی شرکت کننده در مراسم تحلیف رئیس جمهوری گردید و بسیاری از ملاقات ها در آنجا ترتیب داده شد و محل برگزاری جشن ها و سالن مد لباس و … گردید!

سفر "حسن روحانی" در ایام نوروز به جزیره باصفا و زیبای کیش یکی دیگر از رفتارهایی است که باعث ترویج تجمل گرایی در جامعه شد.

سؤال اینجاست که چند نفر از مردم ما می توانند مانند رئیس جمهوری در ایام عید نوروز به کیش بروند، آنجا  که قیمت های نجومی اقامت و پروازها به این جزیره اگر بازگو شود مطمئن خواهیم شد که حقوق اکثریت جامعه، ‌نمی تواند تأمین کننده هزینه گزاف این مسافرت باشد.

سوار شدن بر خودروهای گران قیمت، سفره های رنگین با انواع غذاها که مصداق آن رمضان امسال بود که سردار بسیجی محمدرضا نقدی از پای آن سفره رنگارنگ برخاسته است، زندگی در خانه های چند هزارمتر، ‌سفرهای تفریحی با اعتقاد بر وارد کردن مدیر خارجی جهت اداره امور و غیره، به هر حال دارندگی و برازندگی را به رخ مردم می کشند و قطعا مردم نظر خود را نسبت به بی عدالتی ها، اسراف، ریخت و پاش و تجمل گرایی و یا احتمالاً عمل به وعده ها در پای صندوق های رأی خواهند داد.

این ملت همانهایی هستند که به خاطر اشرافی گری ، تجمل گرایی و در کل فاصله گرفتن کارگزاران دولتی از مردم ؛ قیام نموده و انقلاب اسلامی را با پیروی از حضرت امام رضوان الله تعالی علیه به پیروزی رساندند . وحال همان مردمی که رکود اقتصادی، بیکاری، تورم و گرانی را تحمل می کنند، و مردمی که روند بازگشت روحیه اشرافی گرایی و تجمل پرستی را احساس می کنند.

ساده زیستی و عدم رفاه زدگی در کلام امیر مؤمنان حضرت علی (ع)

فلسفه سلوک ساده زیستانه، آزادی از اشرافیت به منظور خدمت هرچه بهتر است.  همراهی و همدردی با مردم ناتوان و درک ملموس زندگی آنان در جهت تلاش برای برپا کردن عدالت و رفاه برای ایشان و نیز بازداشتن توانگران از سرکشی و طغیان است. ساده زیستی از لوازم حکومت حکیمانه است و حضرت علی (ع) ساده زیستی را برای زمامداران واجب و ضروری دانسته و فرموده اند: «خداوند بر پیشوایان حق واجب کرده که خود را با مردم ناتوان همسو کنند تا فقر و نداری ، تنگدست را به هیجان نیاورد و به طغیان نکشاند.»

حضرت علی (ع) مکرر به کارگزاران خویش توصیه می نمودند که ساده زندگی کنند و از رفاه و تجمل گرایی بپرهیزند و خصوصاً با مال حرام ثروت اندوزی نکنند و همیشه خدا را ناظر بر اعمالشان بدانند.

امام علی (ع) همیشه خودشان همکاسه فقرا و مستمندان می شدند و از اینکه دعوت ثروتمندان را بپذیرند، کراهت داشتند. لذا به کارگزاران خود نیز سفارش می کردند سر سفره ای که هیچ مسکینی ننشسته حاضر نشوند و از خوردن لقمه شبهه دار بپرهیزند. چنانکه به عثمان بن حنیف انصاری، فرماندار بصره، که دعوت سرمایه داری از مردم بصره را پذیرفته بود، نوشته است:

«پس از یاد خدا و درود! ای پسر حنیف، به من گزارش دادند که مردی از سرمایه داران بصره تو را به مهمانی خویش فرا خواند و تو به سرعت به سوی آن شتافتی، خوردنیهای رنگارنگ برای تو آوردند و کاسه های پر از غذا پی در پی جلوی تو نهادند. گمان نمی کردم مهمانی مردمی را بپذیری که نیازمندانشان با ستم محروم شده، و ثروتمندانشان سر سفره دعوت شده اند.اندیشه کن در کجایی! و بر سر کدام سفره می خوری؟ پس آن غذایی که حلال بودنش را نمی دانی، دور بیفکن و آنچه را به پاکیزگی و حلال بودنش یقین داری، مصرف کن.»

حضرت علی (ع) خود همیشه ساده زندگی می کرد و می فرمود:

«امام شما از دنیای خود به دو جامه فرسوده ‌و دو قرص نان، رضایت داده است.بدانید که شما توانایی چنین کاری را ندارید، اما با پرهیزکاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی، مرا یاری دهید. پس سوگند به خدا! من از دنیای شما طلا و نقره نیندوخته ام، و از غنیمت های آن چیزی ذخیره نکرده ام، بر دو جامه کهنه ام جامه ای نیفزودم و از زمین دنیا حتی یک وجب در اختیار نگرفتم و دنیای شما در چشم من از دانه تلخ درخت بلوط ناچیزتر است.» (نامه ۴۵نهج البلاغه)

سؤال اینجاست که دولت با این رفتارها که منجر به ترویج تجملات و مصرف گرایی می شود، مردم را به صرفه جویی در مصرف انرژی و حتی انصراف از دریافت یارانه دعوت می کند، با این وجود مردم چه فکری خواهند کرد؟

ضرت امام خمینی (ره) درباره خوی کاخ نشینی و تجمل گرایی فرموده:

«ما باید کوشش کنیم که اخلاق کاخ نشینی را از این ملت بزداییم. اگر بخواهید ملت شما جاوید بماند و اسلام آن طوری که خدای تبارک و تعالی می خواهد، در جامعه ما تحقق پیدا کند، مردم را از آن خوی کاخ نشینی به پایین بکشید، خود کاخ نشینی این خوی را می آورد.»

«آنهایی که در خانه های مجلل راحت و بی درد آرمیده اند و فارغ از همه رنج ها و مصیبت های جانفرسای ستون محکم انقلاب و پابرهنه های محروم، تنها ناظر حوادث بوده اند و حتی از دور هم دستی بر آتش نگرفته اند، نباید به مسئولیت های کلیدی تکیه کنند، که اگر به آنجا راه پیدا کنند چه بسا انقلاب را یک شبه بفروشند و حاصل همه زحمات ملت را به باد دهند.» (صحیفه امام ج ۲۰ ص ۳۲۳)

 

 

نگارنده: قربان امینی

انتهای پیام/