عید سعید فطر، شکوه بندگی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میانا، در فرهنگ اسلامی اولین روز ماه شوال، عید فطر و جشن بندگی و بازگشت به فطرت معین شده است؛ زیرا مسلمانان روزه دار در طول ماه رمضان با ارتباط های پی در پی با خداوند متعال و استغفار از گناهان به تصفیه روح و جان خویش همت گماشته و از تمامی آلودگیهای ظاهری و باطنی که بر خلاف فطرت آن هاست، خود را پاک نموده و به فطرت واقعی خود بر می گردند.
امیر مومنان علی (ع) نیز از همین زاویه به عید فطر می نگرد و با اشاره به روز عید می فرماید: «انما هو عید لمن قبل الله منه صیامه و شکر قیامه و کل یوم لا یعصی الله فهو عید» « این عید کسی است که خدا روزه اش را پذیرفته و نماز او را ستوده است و هر روز که خدا نافرمانی نشود، آن روز عید است.»
آری روز ترک گناه و فاصله گرفتن از زشتی ها و پلیدی ها و روز غلبه بر شیاطین، روز عید است. عید فطر روز بازگشت به فطرت است. این معنا را می توان از لغت «عید فطر» هم فهمید؛ چرا که «عید» به معنای بازگشت و «فطر» به معنای فطرت و طبیعت است.
خداوند بزرگ و منان، ماه رمضان را ماه مسابقه در عبادت خود قرار داد و از باب تفضَل و تکریم بر بندگانش بر روزها و شبها و ساعاتش فضیلت و شرافت ویژه قرار داد روزها و شبها و ساعتهایی که خوابش در حکم عبادت و نفسهایش در حکم تسبیح و اعمال در آن مقبول بوده و دعا در آن مستجاب می باشد و روز عید بندگان را برای گرفتن جایزه ها و عطیه ها، دعوت فرموده است؛ بندگانی که ندای معبود خویش را به وسیله صیام و قیام اجابت و با سعی وکوشش فراوان در مراقبت دل و جان کوشیده اند و و تلاش کرده اند تا تمام خیرات را احراز کنند و آن چه را که لازم دانستند به جا آورده و عمل نمایند.
بندگان عاشقی که لذت ندای خدای مهربان و حکیم، رنج گرسنگی و تشنگی و شب زنده داری را از یاد آنها برده و با شوق و شکر بلکه با شور وجدوصف ناپذیر به استقبال ماه خدا رفتند و در سرعت سیر و سلوک به سوی خیر جدیت به خرج داده و خطاب رب الارباب را به جان و دل لبیک گفته و به جای تن پروری در کشف حجاب همت گماشته و از قرب به حق به مراد خویش دست یافته و به عباد الرحمان پیوستند در این روز خداوند اعمال بندگانش را به بهترین وجه می پذیرد و آنها را به مقام قرب و رضا نزدیک می نماید و در پیشگاه صدق در جوار خود با اولیا و اصفیاو اهل اصطفای خویش، می نشاند و از «جام اوفی» به آنها می چشاند و به مقام «او ادنی» می رساند و از بهاء و نور و بهجت و سرور به پایه ای می رسند که نه چشمی دیده و نه به قلب بشری خطور کرده و نه اثری از آن حکایت شده است.
لازم است بدانیم که وقت ظهور آثار اعمال ماه رمضان و اعطای پاداش عبادات آن روز، عید بزرگ فطر است در این روز با شکوه، گویی یک مسلمان از نو متولد می شود؛ چرا که طبق گفتار امیر مومنان(ع) روزه داران در شب عید فطر از تمامی آلودگیها و پلیدی ها پاک شده اند و کمترین پاداش خود را که تطهیر جان و دل است، دریافت نموده اند.آن حضرت چنین می فرماید: «واعلموا عباد الله! انَ ادنی ما للصائمین و الصائمات ان ینادیهم ملک فی آخر یوم من شهر رمضان: ابشروا عباد الله! فقد غفر لکم ما سلف من ذنوبکم فانظروا کیف تکونون فیما تستانفون» «ای بندگان خدا! بدانید که کوچکترین چیزی که برای مردان و زنان روزه دار است، این است که فرشته ای در روز آخر ماه مبارک رمضان به آنها ندا می دهد: ای بندگان خدا! بشارتتان باد که خداوند متعال تمام گناهان گذشته شما را آمرزید؛ پس بنگرید که بعد از این چگونه عمل خواهید کرد»
در قنوت نماز عید فطراین روز مبارک به عنوان عید برای مسلمانان و مایه ذخیره و افزایش برای محمد(ص) قرار داده شده است. پس چه زیباست که همه با هم در عید عاشقان الله دست به دعا برداریم و زمزمه نماییم که:« اللهم انی اسالک خیر ما سالک خیر ما سالک به عبادک الصالحون».
در روایتی از امام باقر(ع) چنین می خوانیم که پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمودند:« چون روز اول ماه شوال شود منادی ندا می دهد: ای مومنان! صبحگاهان به سوی جایزه هایتان بشتابید» سپس فرمود: «ای جابر! جایزه های خدا، جوایز این پادشاهان نیست» سپس فرمود:«آن روز، روز جایزه هاست.»
و در روایتی دیگر از حضرت رسول(ص) می خوانیم که :« فرشتگان، روز عید، سر کوچه ها و گذرها می ایستند و می گویند: «بشتابید به سوی پروردگار کریم که عطای بسیار می دهد و گناه بزرگ را می آمرزد».
و اینک برای سالک الی الله چه سخت است جدا شدن از این ماه پر از خیر و برکت، و این آه و افسوس امام سید العابدین(ع) می باشد که با اشک و حسرت در فراق ماه خدا بی تابی می نماید: «در میان ما، ستوده ماند و با ما به نیکی همنشینی کرد و برترین سودهای جهانیان را به ما رساند، و چون وقتش پایان یافت و مدتش سر آمد و شمارش به آخر رسید، از ما جدا شد اینک از آن خداحافظی می کنیم، همچون خداحافظی از کسی که فراقش بر ما سخت است و رخت بر بستن آن ما را اندوهگین و وحشت زده می کند و عهدی نگه داشتنی و احترامی مراعات کردنی و حقی ادا شدنی بر دوش ما می نهد. پس این گونه می گوییم:
«السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه؛ بدرود ای برترین ماه خدا و ای عید اولیای خدا! »
«السلام علیک یا اکرم مصحوب من الاوقات، و یا خیر شهر فی الایام و الساعات؛ بدرود ای گرامی ترین اوقات همراه و ای بهترین ماه در میان ماه در میان روزها و ساعتها!»
السلام علیک من شهر قربت فیه الآمال و نشرت فیه الاعمال؛ بدرود، ای ماهی که آرزوها در آن نزدیک و سفره عمل ها در آن، گشوده شد!»
نگارنده: حجت الله رجبی
انتهای پیام/