میانا| اخبار میانه| شهرستان میانه|شهر میانه|میانا میانا| اخبار میانه | شهرستان میانه| میانه
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میانا به نقل از دانا، ششم فروردین ماه امسال بود که ملک سلمان پادشاه سعودی در ساعت ۱۲ نیمه شب دستور حمله هوایی به یمن را صادر کرد.
خبری که واکنش های متفاوتی در دنیا به همراه داشت.
این حملات با همکاری ده کشور عربی آغاز شد و “توفان کوبنده” نام گرفت.
از همان اولین روزهای حملات آل سقوط ، طرفداران کم تعداد این رژیم در فضای مجازی ، این حملات را بخشی از حملات اسلام به کفر قلمداد کرده و آل سقوط را اسطوره ای که برای مقابله با یک مذهب اسلامی آمده است معرفی می کردند.
تا همین دو روز گذشته نیز طرفداران این رژیم ، آل سعود را به عنوان یک رژیم اسلامی معرفی می کردند و در حمایت از آن پوسترهایی را منتشر کرده که تعداد انها در دو هفته گذشته در یک کمپین از ۴۷۰۱۵۲ مورد(تا لحظه نگارش این مطلب) عبور کرد.
البته با فرارسیدن ماه رجب این شبهه مطرح بود که با توجه به آیه شریفه ۲۱۷سوره بقره ، آیا آل سعود به این جنگ ادامه خواهد داد یا کشتار زنان و کودکان بی گناه را در ماه حرام متوقف خواهد کرد؟
اگر چه شب گذشته خبر تجاوز سعودی ها به یمن منتشر شده اما در روزهای گذشته کتا دیروز که روز دوم ماه رجب(ماه حرام) بود نه تنها این کشتار متوقف نشد که خبری مبنی بر اعزام گارد پادشاهی عربستان به مرز یمن (شب گذشته ) در رسانه ها منتشر شد.
حالا جای این سوال باقسیت که با توجه به اینکه در آیه شریفه ۲۱۷ سوره بقره ، مسلمین از جنگ در ماه های حرام به شدت منع شده اند ، توقف دیرهنگام تجاوز به کودکان و زنان بی گناه در پایان شب دوم ماه حرام چگونه می تواند با پایبندی رژیم آل سعود به اسلام قابل جمع باشد؟
اگر جنگ میان آل سقوط و ملت با شرف یمن به صورت زمینی انجام می شد ،سعودی ها احتمالا به دروغ این شبهه را مطرح می کردند که انصار الله در ماه حرام در جبهه به سمت ما گلوله شلیک کرده و ما پاسخ خو اهیم داد و ..
اما در حال حاضر که آل سقوط به طور یک طرفه به صورت هوایی به مردم بی دفاع و زیر ساخت های یمن حمله می کند ، دیگر نمی توانند بهانه هایی مانند بهانه های فوق بیاورد.
با توجه به آیه ۲۱۷ سوره بقره ، حال باید از رژیم آل سعود و طرفداران وی پرسید: اگر جنایت این رژیم در حق کودکان و زنان بگذریم ، چه طور می توان باور کرد که این رژیم به احکام الهی اعتقاد دارد؟ رژیمی که تا پایان شب دوم ماه مبارک رجب (ماه حرام) به تجاوزات خود ادامه می دهد ، چگونه می تواند خود را قائل به اسلام بداند .
مشکل از اسلام آل سعود است یا از آلزایمر پادشاه ؟ شاید پادشاه آلزایمر گرفته دیشب از فرارسیدن ماه حرام باخبر شده و دستور پایان تجاوز را صادر کرده است ؟
حکم جنگ در ماه های حرام
آیه ۲۱۷ سوره بقره می گوید: ای پیغمبر اگر مردم از تو راجع به جنگ در ماه های حرام سؤال کنند بگو گناهی است بزرگ. ولی باز داشتن خلق از راه خدا و پایمال کردن حرمت حرم خدا و بیرون کردن اهل حرم بسیار گناه بزرگتری است و فتنه گری فساد انگیز تر از قتل است و کافران پیوسته با شما کار زار کنند… .
مراد از ماه هاى حرام ماه هایى است که خداوند متعال رعایت حرمت آن ها را بر مؤمنان واجب نموده است. از زمان حضرت ابراهیم و اسماعیل(علیهما السلام) جنگ در این ماه ها ناروا دانسته شده است. این سنت تا ظهور اسلام همچنان طبق سیره عملى در میان عرب محترم شمرده مى شد، قرآن کریم نیز بر آن صحه گذاشته و حرمت ماه هاى حرام را امضاء کرد. چنان که خداوند مى فرماید: ” شمار ماه ها به نزد خداوند، در کتاب الهى از روزى که آسمان ها و زمین را آفرید، دوازده ماه است چهار (ماه) از آن حرام است. دین درست این است. پس در آن (چهارماه) بر خویشتن ستم مکنید و با مشرکان به هنگام نبرد دسته جمعى پیکار کنید همان گونه که آن ها دسته جمعى با شما پیکار مى کنند و بدانید خدا با پرهیزگاران است(۱).
ماه هاى حرام عبارتند از ذى القعده، ذى الحجه، محرم و رجب. حرمت این ماه ها بر اساس فلسفه ها و فوایدی است که در این رابطه می توان به احتمال پایان یافتن جنگ ها به خاطر مجال یافتن جنگجویان براى تفکر و اندیشه، دعوت به صلح و آرامش، امکان انجام مناسک حج، تجارت و …. اشاره کرد.
اسلام نه تنها جنگ در ماه های حرام را جایز ندانسته بلکه به نحوی سختگیرانه با آن برخورد نموده تا کسی فکر جنگیدن آن ماه ها را در سر نپروراند تا جایی که در آیه مورد سؤال، جنگ در آن را (گناهى) بزرگ شمرده است(۲)و در قتل های غیر عمدی نیز دیه ها را افزایش داده است(۳)
اما از آنجایی که مشرکان مکه در نظر داشتند از این مسئله سوء استفاده کرده و در ماه هاى حرام به مسلمانان هجوم آورند، ( زیرا گمانشان این بود، که در این ماه ها مسلمانان به مقابله برنمىخیزند.)خداوند دستور داد اگر آنها در ماه هاى حرام دست به اسلحه بردند، مسلمانان در مقابل آنها بایستند، مىفرماید:” ماه حرام در برابر ماه حرام است”(۴).
یعنى اگر دشمنان احترام آن را شکستند و در آن با شما پیکار کردند شما نیز حق دارید مقابله به مثل کنید. ” زیرا حرمات، قصاص دارد”(۵)
بنا بر این گرچه اسلام، سنت تحریم پیکار در ماه هاى حرام (که از زمان حضرت ابراهیم در میان عرب وجود داشته است.) را امضا کرده است اما با توجه به سوء استفاده های دشمنان، برای این قانون استثنایى قرار داده و فرموده است:” درست است که جهاد در ماه حرام مهم است ولى جلوگیرى از راه خدا و کفر ورزیدن نسبت به او و هتک احترام مسجد الحرام، و خارج کردن و تبعید نمودن ساکنان آن، نزد خداوند از آن مهمتر است”(۶)
سپس مىافزاید:” ایجاد فتنه (و منحرف ساختن مردم از دین خدا) از قتل هم بالاتر است”.
چرا که آن، جنایتى است بر جسم انسان و این جنایتى است بر جان و روح و ایمان انسان و بعد چنین ادامه مىدهد که مسلمانان نباید تحت تأثیر تبلیغات انحرافى مشرکان قرار گیرند؛ زیرا ” آن ها دائماً با شما مىجنگند تا اگر بتوانند شما را از دینتان باز گردانند” پس محکم و استوار در برابر آنها بایستید، و به وسوسههاى آنها در زمینه ماه حرام و غیر آن اعتنا نکنید(۷)
احترام به ماه هاى حرام براى کسانى است که آن را محترم بدانند ولى کسانى که حرمت مسجد الحرام و حرمت ماه حرام و حرمت حال احرام را زیر پا بگذارند، رعایت این احترام بر آنها لازم نیست و با آنها حتى در ماه حرام و در مسجد الحرام نیز باید نبرد نمود تا بار دیگر اندیشه شکستن حریم ماه هاى حرام را نداشته باشند (۸)
(۱)توبه،۳۶:”إِنَّ عِدَّهَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِى کِتَـبِ اللَّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَـوَ تِ وَالأَْرْضَ مِنْهَآ أَرْبَعَهٌ حُرُمٌ ذَ لِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلاَ تَظْـلِمُوا فِیهِنَّ أَنفُسَکُمْ وَقَـتِلُوا الْمُشْرِکِینَ کَآفَّهً کَمَا یُقَـتِلُونَکُمْ کَآفَّهً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ”
(۲)بقره، ۲۱۷٫
(۳)طوسی، تهذیبالأحکام، ج ۱۰، ص ۲۱۵، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵هـ . ش ۱۶- بَابُ الْقَاتِلِ فِی الشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْحَرَمِ، ۱- الْحُسَیْنُ بْنُ سَعِیدٍ عَنْ فَضَالَهَ بْنِ أَیُّوبَ عَنْ کُلَیْبِ بْنِ مُعَاوِیَهَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) یَقُولُ مَنْ قَتَلَ فِی شَهْرٍ حَرَامٍ فَعَلَیْهِ دِیَهٌ وَ ثُلُثٌ و … .
(۴)بقره، ۱۹۴٫:” یَسَْلُونَکَ عَنِ الشهَّْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ وَ صَدٌّ عَن سَبِیلِ اللَّهِ وَ کُفْرُ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ إِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبرَُ عِندَ اللَّهِ وَ الْفِتْنَهُ أَکْبرَُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لَا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتىَ یَرُدُّوکُمْ عَن دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُواْ وَ مَن یَرْتَدِدْ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَیَمُتْ وَ هُوَ کَافِرٌ فَأُوْلَئکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فىِ الدُّنْیَا وَ الاَْخِرَهِ وَ أُوْلَئکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَلِدُون
(۵) تفسیر نمونه، ۳۱ و ۳۲٫
(۶)بقره،۲۱۷
(۷)تفسیر نمونه، ج ۲، ص ۱۱۱ و ۱۱۲ و ۱۱۳٫
(۸)أنوار العرفان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۵۵۷٫
