آیا توافق نهایی اقتصاد را متحول می کند؟

به گزارش پایگاه خبری میانا به نقل از فرهنگ ؛ مذاکرات میان ایران و گروه 1+5 به یکی از پیچیده ترین روایات سیاسی جهان تبدیل گشته. مذاکراتی که دور جدید آن با روی کار آمدن دولت یازدهم آغاز و به غیر از توافق نامه ای که طرف غربی هیچ گاه خود را ملزم به مفاد آن ندانست، هیچ دستاورد دیگری برای ملت ایران نداشت.

مذاکراتی که مقام معظم رهبری همان روزها و در بیست و هشتم بهمن ماه سال92 در دیدار با مردم آذربایجان درباره آن گفته بودند: «…من امسال روز اوّل سال ۹۲ در مشهد در جوار مرقد ثامن‌الحجج اعلام كردم؛ گفتم من حرفى ندارم؛ بعضى از مسئولين و دولتمردان – دولتمردان آن دولت، بعد هم دولتمردان اين دولت – فكر ميكنند در قضيّه‌ى هسته‌اى ما با آمريكايى‌ها مذاكره كنيم [تا] موضوع حل بشود؛ گفتيم خيلى خب، اصرار داريد شما، در اين موضوعِ بالخصوص برويد مذاكره كنيد؛ ولى در همان سخنرانى اوّل امسال گفتم من خوشبين نيستم؛ مخالفتى نميكنم امّا خوشبين نيستم. ببينيد مرتّب پى‌درپى اظهارات سخيف آمريكايى‌ها را؛ سناتور بى‌آبروى آمريكايى از صهيونيست‌ها پول ميگيرد تا برود در مجلس سناى آمريكا به ملّت دشنام صريح بدهد، نه اينكه اهانت كند؛ دشنام ميدهد. رؤساى كشورشان هم همين‌جور، در سطوح مختلف به ملّت ايران [اهانت كند].»

معظم‌له چندی بعد و در دیدار با جمعی از فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی، مقوله استقلال و مقابله با قدرتهای مداخله گر و سلطه جو را یکی از پایه های اصلی انقلاب اسلامی برشمردند و گفتند: «اظهارنظرهای بی ادبانه مقامات آمریکایی برای همه، مایه عبرت است و ملت ایران باید مذاکرات اخیر و صحبت های آمریکایی ها را با دقت نظاره گر باشد.»، «مسئولان امریکایی در مذاکرات با مسئولان کشور، می گویند ما به دنبال تغییر رژیم ایران نیستیم در حالیکه دروغ می گویند زیرا آنها اگر توانایی این کار را داشته باشند، لحظه ای درنگ نخواهند کرد. دلیل دیگر در ناتوانی امریکا در تغییر نظام اسلامی، اتکاء این نظام به ایمان ها، محبت ها و اراده های مردم است.»، «امریکاییها در جلسات خصوصی با مسئولان ما به یک گونه صحبت می کنند و خارج از این جلسات، به گونه ای دیگر، این همان دورویی و نیت سوء و پلید دشمن است که ملت باید این موارد را با دقت نظاره کند.»

* «تکیه بر نیروی داخل» نجات دهنده کشور

اما یکی از نکات قابل توجه در اظهارات رهبر انقلاب که به نظر می رسد طی ماه های اخیر از سوی مسئولان دولتی مورد غفلت واقع شده، «تکیه بر نیروی داخل» است. حضرت آیت الله خامنه ای طی ماه ها و حتی سالیان گذشته بارها و بارها تاکید کرده اند که «تکیه بر نیروی داخل» نجات دهنده کشور و زمینه ساز حل مسائل گوناگون اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خواهد.

در حالی این راهکار از سوی مقام معظم رهبری ارائه و از سوی مدیران دولتی مورد بی مهری قرار گرفته که همچنان دل بسیاری از «ذوق زدگان ژنو» به نتیجه مذاکرات پیش‌رو خوش است.

بررسی قابل اعتماد بودن یا نبودن آمریکا در مذاکرات، یا تحلیل اینکه چه نتیجه ای در نهایت قرار است برای مذاکرات بین ایران و گروه 1+5 رقم بخورد، باشد برای مجالی دیگر؛ اما اکنون یک سوال باقی می ماند و آن اینکه مذاكرات چه تغييراتي در اقتصاد خواهد داشت. آيا با توجه به كاهش قيمت نفت مي‌توان انتظار داشت كه تغييرات مثبت و به نتيجه رسيدن مذاكرات تحولي عمیق در اقتصاد پديد بياورد؟ به عبارت دیگر حل همه معضلات اقتصادی به نتیجه مذاکرات گره خورده است؟! یعنی ملت ایران با یک پدیده صفر و یکی روبرو هستند که بر اساس آن اگر مذاکرات نتیجه دهد و تحریم ها بطور کامل رفع گردد (غیرممکن‌ترین نتیجه حاصله از مذاکرات) همه مشکلات اقتصادی ما حل و فصل و بالعکس اگر مذاکرات به بن بست برسد، اقتصاد ایران نیز فلج خواهد شد؟!

فارغ از اینکه چه نتیجه ای در انتظار مذاکرات خواهد بود باید اذعان داشت که به چند دلیل عمده، مذاکره و رابطه با آمریکایی‌ها نه تنها گره ای از مشکلات اقتصادی ما باز نخواهد کرد، بلکه موجب از دست رفتن بسیاری از فرصت های داخلی نیز خواهد شد. برای اثبات این مدعا می توان به دلایل ذیل اشاره نمود:

1) گره زدن حل مشکلات اقتصادی با نتیجه مذاکرات دقیقا همان هدفی است که غرب به دنبال آن است چراکه به این وسیله ملت ایران از «قدرت درون‌زا»ی خود غافل و با به بن بست رسیدن مذاکرات عملا ایران تسلیم خواسته های ناحق غرب خواهد شد!

2) اختلافات ایران و آمریکا ریشه ای مبنایی دارد. بر همین اساس آمریکا که دولتی تمامیت خواه، مزدور و مستکبر است زیر بار استقلال ملتی که قرار است از حقوق خود دفاع کند نخواهد رفت که تجربه تاریخی پس از انقلاب و حتی پیش از انقلاب به خوبی بر این ادعا مهر تایید می زند.

3) آمریکایی ها غیرقابل اعتماد و توافقنامه هایشان نیز فاقد اعتبار است. شاهد این امر نیز توافق نامه ژنو است که به اذعان اکثر کارشناسان داخلی و خارجی آمریکا حتی شش ماه نیز نتوانست بر توافقی که آنرا امضا کرده بود، ایستادگی نماید و تحریم های جدیدی را علیه ملت ایران تصویب نمود.

4) آمریکا ذاتا مستبد، مغرور و مستکبر است. ذات استبداد زمینه غیرمنطقی بودن را به همراه دارد. حال اگر او زنان و کودکان سراسر جهان را نیز از جلو رگبار رد کند و فجایع انسانی رقم بزند، بازهم ایران را تروریست خوانده و انگشت اتهام را به سوی نظام جمهوری اسلامی نشانه می رود. آمریکا اساسا در برخورد با قضایا به جز منافع خود هیچکدام از جنبه‌های انسانی را مد نظر قرار نمی‌دهد و جز آنچه خود آن را می‌پسندد هیچ حقی برای دیگران قائل نیست. نگاهی به فهرست مصوبات سازمان ملل که رای موافق بسیار بالایی داشته و توسط آمریکا وتو شده به وضوح دلالت بر این معنا دارد.از سال 1976 تا 2011 آمریکا به تنهایی حدود 210 قظعنامه سازمان ملل را که عمدتا با رای بسیار بالا به تصویب رسیده بود وتو کرده است.

5) بر اساس آنچه تا کنون ذکر شد، آمریکا دولتی منفعت طلب است و اگر هم روزی به رابطه ای تن دهد، رابطه را به نحوی تنظیم می کند که فرد مورد رابطه همواره در خدمت منافع آمریکا باشد.

* راه حل مشکلات اقتصادی چیست؟!

همانگونه که مقام معظم رهبری بارها و بارها به آن تاکید کرده اند، اصلی ترین راه برون رفت از معضلات فعلی اقتصادی، «تکبه بر نیروی داخلی» و تحقق شعار «ما می توانیم» است.

از سوی دیگر اصلی ترین معضل اقتصادی کشور، تک محصولی بودن آن است و امروز که ایران با تحریم های نفتی، ارزی و طلا روبروست به خوبی عمق این مشکل خود را نشان داده است.

طی صد سال اخیر، بیش از هزار میلیارد دلار درآمد نفتی نصیب کشور گردیده، لکن به دلیل عدم استفاده‌ی صحیح از این ثروت ملی، موجبات بروز اختلال در اقتصاد ایران فراهم شده است؛ به طوری که علی‌رغم وجود ثروت عظیم حاصل از نفت، همچنان بیکاری و تورم موجود در جامعه از مشکلات اصلی دولتمردان است.

اتکا به فروش نفت و درآمد ارزی که از راه تولید و با ابتکار و مشقت به دست نیامده است، ریشه مشکلات اقتصادی است که البته همواره خود سرپوشی بر عوارض مسائل اقتصادی کشور نیز بوده و قطعا آسیب دیدن تولید داخل و منفی بودن تراز تجارت خارجی از جمله ره‌آوردهای چنین اقتصادی است و راه برون‌رفت از این مشکل، اصلاح ساختاری است.

شاید رابطه با آمریکا و رفع تحریم های نفتی بتواند مانند یک مُسَکِّن، جسم رنجور و بیمار اقتصاد کشور را برای مدت کوتاهی از درد رهایی بخشد اما قطعا شیوه درمانی مناسبی برای این اقتصاد بیمار نخواهد بود.

شاید مجددا بتواند به صورت موقت مساله فروش نفت و ارزآوری را حل کند و به طور موقت برخی از مشکلات کاهش یابد اما جدای از انکه اتکا به فروش نفت و خرج کرد در آمد حاصل از آن به تاراج دادن منابع کشور و سرپوش گذاشتن بر مشکلات اقتصادی است باعث خواهد شد که گلوی اقتصادی جمهوری اسلامی همواره در دست آمریکا باقی بماند.

* اقتصاد مقاومتی؛ دوای درد اقتصاد بیمار ایران

لذا راه حل اساسی، تقویت تولید و حمایت از کار و سرمایه ایرانی و مدیریت صحیح منابع ارزی و سوق دادن آن از مصرف به سمت تولید است و این همان راهبرد اقتصاد مقاومتی است که مقام معظم رهبری مطرح کرده اند. اقتصادی که توان مقاومت در مقابل بیشترین شوک‌های اقتصادی که با هدف به زانو در آوردن سیاسی جمهوری اسلامی وارد می‌شود را دارد. جدای از آن تجربه گذشته نشان داده است که پیشرفت در سایه مقاومت حاصل شده است. کشوری که قرار بود در جریان جنگ تحمیلی ۷۲ ساعته از بین برود و کشوری که در محور شرارت قرار گرفت و بنا بود نابود شود امروز در عرصه‌های علمی و سیاسی و فرهنگی و نطامی و… حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و از همین روست که به کشوری الهام‌بخش در منطقه تبدیل شده است.

انتهای پیام/